به گزارش فرا اقتصاد بین الملل، سرمایه‌گذاری در پروژه‌های اقتصادی، منبع مالی اولیه است؛ هر پروژه‌ای نیاز به منابع مختلف و علی‌الخصوص منابع مالی دارد؛ هر سرمایه‌گذاری هم در جستجوی نرخ مناسبی برای سرمایه‌گذاری خود است؛ بدیهی است که این نرخ مناسب برای سرمایه‌گذار، نرخی بزرگ‌تر و یا حداقل مساوی با نرخ بانک یا همان […]
به گزارش فرا اقتصاد بین الملل، سرمایه‌گذاری در پروژه‌های اقتصادی، منبع مالی اولیه است؛ هر پروژه‌ای نیاز به منابع مختلف و علی‌الخصوص منابع مالی دارد؛ هر سرمایه‌گذاری هم در جستجوی نرخ مناسبی برای سرمایه‌گذاری خود است؛ بدیهی است که این نرخ مناسب برای سرمایه‌گذار، نرخی بزرگ‌تر و یا حداقل مساوی با نرخ بانک یا همان نرخ بهره است؛ مفهومی وجود دارد تحت‌عنوان حداقل نرخ جذب‌کننده (Minimum Attractive Rate of Return) با مخفف MARR که حداقل نرخ جذب‌کننده، نرخی جز آن نرخ مناسب برای سرمایه‌گذار نیست و معمولا بیش از نرخ بهره می‌باشد؛ چون طبیعتا اگر قرار باشد که سرمایه‌گذار با پس‌انداز کردن پول خود در بانک، به بهره مدنظرش برسد و ریسک خاصی را متحمل نشود، پس دلیلی برای سرمایه‌گذاری ریسک‌دار، وجود ندارد؛ به‌عبارتی، چنانچه سرمایه‌گذار مبلغ سرمایه‌گذاری خود را در بانک پس‌انداز نماید، برای دریافت سرمایه اولیه به همراه سودش، فعالیت یا ریسکی را متحمل نمی‌شود، که این در حالی است که برای سرمایه‌گذاری در یک واحد صنعتی یا تولیدی، سرمایه‌گذار نیازمند تحمل ریسک بوده و فعالیتش از نظر اقتصادی بی‌خطر نخواهد بود؛ لذا سرمایه‌گذار طبیعتا انتظار دریافت نرخ بازگشت سرمایه‌ای بیشتر از نرخ بانک را دارد؛ نرخ بازگشت سرمایه (Rate of Return) را با مخفف RoR و نماد i نشان می‌دهند؛ لذا می‌توان گفت:
چند درصد بیشتر+ MARR = i
به حداقل نرخ جذب‌کننده، حداقل نرخ جذابیت بازگشت سرمایه نیز گویند؛ مقدار حداقل نرخ جذب‌کننده، برای افراد یا شرکت‌ها و سازمان‌های مختلف، با توجه‌به ریسک‌پذیری، میزان سرمایه اولیه، تحصیلات، جایگاه فرد، سن، تجربه، رضایت ذهنی و … متفاوت است؛ لذا ممکن است یک پروژه‌ی اقتصادی برای فرد یا شرکتی، اقتصادی درنظرگرفته شده، ولی برای شرکت یا فرد دیگری، به هیچ‌عنوان اقتصادی تلقی نشود؛ زیرا شخص یا شرکتی ممکن است محاسبات اقتصادی خود را با نرخ بازگشت سرمایه کمتری انجاد داده و خروجی آن، برایش اقتصادی محسوب شود، ولی فرد یا شرکت دیگر، عدد بزرگ‌تری را به‌عنوان نرخ بازگشت سرمایه برگزیند و خروجی حاصله از محاسبات، اقتصادی منظور نشود؛ واضح است که هرگاه نرخ بازگشت سرمایه‌ی یک پروژه، بیشتر یا مساوی با حداقل نرخ جذب‌کننده شود، پروژه‌ی مربوطه برای آن سازمان، شرکت یا فرد، اقتصادی و در واقع، به صرفه و ارزشمند خواهد بود.
به قلم: علیرضا محمودی فرد – مدرس درس اقتصاد مهندسی در دانشگاه و مشاور رئیس در امور تجارت و بازرگانی بین‌الملل مرکز خدمات مشاوره‌ای مدیریت و امور بازرگانی سپهر تجارت ایرانیان
